DE MARATHON VAN ROTTERDAM
Zondag 13 april het is zover de marathon van Rotterdam, 15 weken specifiek ervoor getraind voor één doel het lopen van
de marathon van Nederland en dat is die van Rotterdam.
Op zaterdag voor de marathon reizen we af naar onze vrienden in Delfgauw ongeveer 20 km ten noorden van Rotterdam. Na gezellig te hebben gegeten (zij broccoli taart en ik drie borden met pasta) gaan we 's avond hoe toepasselijk de film de marathon kijken. Om half elf is het dan ook tijd om het bed op te zoeken.
Om half zeven staan we op, mijn ontbijt bestaat uit thee, koffie en vijf krentenbollen. Om half acht gaan Cristina en ik naar Delft Zuid om vandaar de trein te nemen naar Rotterdam CS, onze vrienden Petra en Coert gaan met de fiets naar Rotterdam.
Ik loop deze keer voor de personeelsvereniging van PostNL, samen met mijn clubmaatje Anna lopen we niet in ons clubtenue maar in de shirt van PostNL. We moeten ons verzamelen naast het station waar we in alle rust kunnen omkleden en een koffie kunnen drinken. Na een groepsfoto en een praatje gaan we naar de Coolsingel waar de start plaatsvindt.
In een gezellige drukte bij het Hofplein neem ik afscheid van Petra en Coert die me gaan aanmoedigen op de fiets en Cristina die samen met Lia die later uit Den Haag komt bij de Coolsingel staan te wachten op mij. Twintig minuten voor tijd sta ik in mijn startvak D en het is al gezellig druk in het vak, met nog vijf minuten te gaan begint Lee Towers te zingen met 'You never walk alone' een kippenvel moment met al die mensen die meezingen en zelfs ik met mijn zeer beperkte muzikaal talent ga meezingen.
Dan klinkt het verlossende kanonschot en langzaam komt de meute met lopers in beweging. Na een minuut passeer ik de startlijn en begint voor mij de eerste marathon. Even na de start zie Johan lopen, een mede club genoot en samen gaan we in een ontspannen tempo van start. Niet te hard van stapel lopen is het advies van mijn trainer Henk en dat doe ik ook niet. Na vijf kilometer kwamen we een andere clubgenoot tegen Wil en met ons drieën gingen we in mooi vlak tempo richting de twintig kilometer.
In de eerste paar kilometers ga je de Erasmusbrug over, geweldig met zoveel publiek die je aanmoedigen. Langs het gehele parcours staan mensen te klappen en met muziek maakt het toch wel heel erg mooi. Bij mij viel de spanning van mijn schouders af die ik toch wel had voor de start.
 |
| Bij de 20 km punt |
Na ongeveer 20 km moest Johan ons laten gaan, jammer maar verstandig om in een eigen tempo te gaan lopen van Johan. Met een tijd van 1:38:30 op de halve marathon marathon afstand liep ik sneller op schema wat als doel had gesteld voor mezelf drie uur en twintig minuten. Het gevoel was meer dat ik een training liep in plaats van een marathon, wij konden blijven praten en zo leer je meer van je clubgenoten kennen.
De verzorgingsposten waren perfect en een zeer vernuftig systeem voor de waterbekers met een sponsje werkte zeer goed. Ik heb van alle posten gebruik gemaakt behalve de laatste bij veertig kilometer. Ook de sponsposten vond ik lekker om toch iets van verkoeling te hebben.
Het weer was dan ook perfect, net als met de voorbereiding een schril contrast met vorig jaar. Nu was het dertien graden Celsius, lichte bries uit het noordwesten, zonnig met zo nu en dan een wolkje en een temperatuur van dertien graden.
De aanmoedigingen van de mensen aan de kant doet je goed, het leuke is dat je naam op je startnummer staat en mensen roepen zo nu en dan je naam. Dan is de interactie tussen de publiek en de lopers mooi om te zien.
Gelukkig waren Petra en Coert mijn vaste supporters die op de fiets en pendelen heen en weer tussen verschillende punten op het parcours een hele onderneming op zich. Coert had mijn mobiele telefoon mee en gaf zo nu en dan een update op de sociale media.
Bij de 36 km punt stonden ook Isa, Ester en Ron mij aan te moedigen. Helaas heb ik ze niet gezien, wat ik erg jammer vind. Helemaal uit Best Noord-Brabant gekomen en dan zie ik ze niet.
Cristina stond met Lia aan de Coolsingel bij de finish, door de grote mensenmassa heb ik ze ook niet gezien.
Bij de tweede passage van de Erasmusbrug ging het nog steeds lekker, toen we over de brug waren en richting de Kralingsebos liepen kwamen de eerste lopers over de finish. We hebben ze niet gezien maar zagen de helikopters boven ons vliegen en dat was op mijn horloge na 2:03 en de winnaar had een eindtijd van 2:05.
Door een tunnel stond een Djembe groep te spelen, wat een kabaal maar ook een geweldige boost geeft dit. Door een haag van mensen en dan wordt het rustig met het publiek als we beginnen aan de Kralingsebos. Berucht is het bos omdat hier vaak de man met de hamer achter een boom zich verschuilt, menig loper is hier kapot gegaan en/of door kramp een lijdensweg afgelegd naar de finish.
Bij 32 kilometer was het gevoel nog steeds goed, dit is een punt in de marathon waar je vaak begint te voelen dat het wat minder gaat. Inmiddels zag ik dat vele lopers het moeilijker kregen, nog steeds liep ik samen met Wil.
Bij 35 kilometer ging Wil in zijn eigen tempo lopen en ik liep 'alleen' verder. De laatste 5 kilometer wordt je dan ook gedragen door het publiek en wat ook goed doet is dat ik mensen kon inhalen en dat is een lekker gevoel.
 |
| Nog 5 km te gaan |
De laatste drinkpost bij 40 km heb ik overgeslagen om in mijn ritme te blijven, ik liep toen in een tempo van zo rond de 4:30 min/km.
Bij laatste kilometer stond Rob me aan te moedigen als een volleerd wielrensupporter op de Alpe d'Huez.
Nog een bocht dan is het vijfhonderdmeter tot aan de finisch, ik word zelfs een beetje emotioneel wat ik anders niet vaak heb maar nu heb ik toch moeite om de tranen in bedwang te houden.
De armen in de lucht nog een paar passen en dan de finish, 42.2 km gelopen de mythische afstand van de loopsport de marathon.
De tijd ben ik meer dan tevreden mee, in een tijd van 3:13:42 heb ik mezelf overtroffen. Mijn doel was 3:30 later toen de trainingen en de 10 mijl goed verliepen heb ik mijn tijd bijgesteld naar 3:20 maar dit had ik nooit verwacht. En ik voelde me goed tot aan de finish, alles zeer bewust meegemaakt en ik kon genieten van de dingen om me heen.
 |
| De laatste meters tot aan de finish |
Even uitlopen en dan...stijfheid in de benen als je van je looppas naar wandelpas overgaat. Zo te zien ben ik niet de enige en de meesten om me heen hebben er last van.
Bij het Hofplein ontmoet ik Petra en Coert en op de fiets van Coert fiets ik samen met Petra naar Café Engels bij het Centraal Station van Rotterdam waar ik me om kan kleden.
Na me te hebben omgekleed komen Lia en Cristina ook binnen, gezamelijk drinken we er één op.
 |
| Anna neemt haar prijs in ontvangst |
Later zijn we aanwezig bij de uitreiking van de prijzen van PostNL door de CEO Herna Verhagen voor mij is er geen prijs maar voor Anna wel. Zij wordt de nummer twee bij de vrouwen een geweldige prestatie.
Wij gaan terug naar het huis van Petra en Coert in Delfgauw, die zijn weer terug op de fiets en waar Isa, Ester en Ron ook aanwezig zijn. Ik ga me even douchen, omkleden en wat gezellig kletsen. Het mooiste is dat ik nu officieel veteraan wordt van onze vrienden groepje, dit behaal je door een bovengemiddelde prestatie te leveren. Later nadat we afscheid hebben genomen gaan we naar Lia en Jan in Den Haag waar we nog een nachtje blijven. Daar eten we, inmiddels zijn onze vrienden Lidia en Bas er ook en gezamelijk genieten we van een heerlijk feestmaal.
Het was een lange, intense en ook een schitterende dag de zondag de dertiende 2014. Een ervaring rijker en zeker niet een illusie armer. Ik weet wat het is om een marathon te lopen en ga er zeker nog een keer één lopen niet dit jaar maar wie weet volgend jaar.
De eerste twee dagen was ik behoorlijk stijf en keeg dan ook de bijnaam de mummie van mijn vrouw, trapaf is het ergste, woensdag voelde het nog een beetje in de bovenbenen en donderdag voelde ik niets meer.
Zoals Henk tegen mij zei na de marathon is het vooral belangrijk om je rust te nemen en dat heb ik gedaan en het is me goed bevallen.
Ik wil iedereen bedanken die me hebben gesteund en begeleid tijdens de training waaronder de trainers en mijn loopmaatjes van de Runners Stadskanaal, familie, vrienden en mijn lieve vrouw Cristina.
.JPG)
