Nicht für Warmduscher (niet voor mietjes)

Nicht für Warmduscher (niet voor mietjes)

Het is zover zaterdag 23 maart de Ibbenbürende Klippenlauf staat op het programma. Toen ik me opgaf voor deze zogenaamde Landschaftlauf was het ergens in december en dacht ik 23 maart lekker in een korte broek en t-shirt kon lopen. Helaas het was nog steeds winter, alhoewel de lente al 3 dagen officieel was begonnen waren de omstandigheden arctisch met een zeer koude oostenwind van kracht 6 a 7 en een temperatuur van 0 graden was de gevoelstemperatuur ver beneden de -10 graden. Maar ja wat wil je het is een loop is voor echte vrouwen en mannen dus niet klagen.

Hoogte profiel en het parcours

Gelukkig was ik niet de enige Runner van de Runners Stadskanaal die deelnam aan deze loop, nadat Bert ten Hoff een bericht had gepost op het forum van de Runners nadat ik hem tijdens een training hierop had geattendeerd. Hadden we afgesproken om met een groepje samen naar het Duitse Ibbenbüren te rijden, een uurtje rijden vanaf Ter Apel.

Van de groep die samen zou rijden konden helaas Bert ten Hoff  wegens een blessure en Jan van Oosten wegens de griep niet mee. Dus met zijn vieren (Bertus Luikens, Peter Bols, Riccardo Arisci en mezelf) vertrokken we om twaalf uur naar Ibbenbüren en om één uur ‘s middags waren we op de plek van bestemming.

Even de startnummers ophalen, helaas was dit de enige minpuntje van de dag, het verliep nogal chaotisch en het bleek dat de Nederlanders nog niet hadden betaald online (en dat moest nu nog gebeuren), dus volgende keer even op de website zetten beste organisatie.

Nadat we de startnummer hadden opgespeld, warmlopen en de andere gebruikelijke dingen vlak voor de start gingen we zo rond twee uur naar de startplek.

Bertus en Riccardo

Nico in actie

Eenmaal aangekomen op de startplek kwamen nog een andere Runner tegen namelijk Nico Modderkolk samen met zijn vriendin. Nico is in training voor een ultratrail namelijk de Zugspitz Ultratrail over een afstand van 100 km met een totale aantal hoogtemeters van meer dan 5400 meter, nou dan zijn de 460 hoogtemeters van vandaag een peulenschilletje.

Om 2 uur werd er afgeteld tot de start schot klonk, na een minuut passeerden we ook de start/finish lijn. Spoedig ging het sneller met veel inhaal werk begon de echte klippenlauf op iets meer dan een kilometer. Met een redelijke geleidelijke stijging om een beetje te wennen wat er nog komen gaat, in een lekkere ritme ging het soepeltjes naar boven, de eerste van de tien klippen was overwonnen en nog negen te gaan.

Met een snelle en relatieve makkelijke afdaling kwam de volgende klip, deze was korter maar veel steiler zeker op het eind. Direct weer steil naar beneden in een snel tempo.

Terwijl je pas nog volop in afdaal snelheid zit ga je direct weer over naar een steile klim, dit is ook wat de tocht zwaar maakt je hebt bijna geen moment van rust.

Peter 

Dalen is ook werken misschien wel meer dan stijgen, het komt meer op techniek aan en durf zeker bij de steile afdalingen van meer dan 20%. Helaas is er bij ons op het vlakke weinig mogelijkheden om dit goed te trainen. Gelukkig kon ik mijn ervaring gebruiken wat ik heb opgedaan in de Alpen tijdens vele huttentochten om snel en veilig naar beneden te komen.

één van de tien Klippen

Na de vierde klim had je even tijd om te herstellen, het pad was op wat kleine oneffenheden na relatief vlak en hierna volgde een gemakkelijke daling.

De tocht gaat door een mooie gemende bossen van dennen, sparren,loofbomen en hier en daar een akker of een stukje grasland in het bos. Je volgt globaal de kam van het Teutoburgerwald richting noordwesten en na ca. 12 km ga je weer terug.

Landschappelijk is het mooi gebied en qua hoogte verschillen moet je denken aan Zuid-Limburg vaak zijn de helling iets steiler en geen leem wat zeker een voordeel is.

Op het keer punt ga je een mooi groene dal met weiden in over een breed pad om vervolgens weer het bos in te duiken en daarna gaat het weer op en af. De ene helling nog steiler dan de andere. Het zwaarte punt zit dan ook in de laatste twee beklimmingen deze zijn het steilst en het langst. Zeker als je al 18 kilometer hebt is het extra zwaar, je begint de kilometers te voelen en spieren die je anders nooit gebruikt tijdens het lopen worden nu benut.

En dan na de 10 klippen moet je nog 3 kilometer naar de finish, in de laatste anderhalve kilometer kreeg je als toetje nog 1 kilometer forse tegenwind met een portie kou als ware een kers op de taart.

in actie

Nog 500 meter over de Grüne Allee en dan daar is de finish, 24,8 km afgelegd met in totaal 460 hoogtemeters een nieuw record voor mij in twee opzichten. Nog nooit had ik verder gelopen dan een halve marathon en nog nooit hardgelopen bergop en bergaf.

De zoete warme thee en de bananen deden me goed maar ik bleef niet te lang buiten want als je stilstaat dan merk je eigenlijk hoe koud het is.

We hadden dan ook afgesproken om binnen te wachten, gelukkig was het daar warm en gezellig. Na een tijdje kwamen Bertus, Peter en Riccardo binnen, ze waren ook onder de indruk van het parcours zowel qua schoonheid als zwaarte.

Nadat we allen op adem waren gekomen was het tijd voor iets traditioneel Duits...Bier und Bratwürst om onze eerste Ibbenbürende Klippenlauf af te sluiten.

Nog een uurtje rijden en we kwamen moe en voldaan thuis.