Geen zin maar toch gegaan

Nelli Cooman Run

Zondag 19 mei net terug van de vakantie, een week naar mijn halve marathon in Oberstdorf in Duitsland en een week lang niet getraind maar wel genoeg gegeten en gedronken (lees bier). Na lekker te hebben uitgeslapen en een heerlijk ontbijt samen met Cristina kwam ik in mijn lazy Sunday mood terecht. Echt zin om te lopen had ik echt niet en ik voelde me ook niet al te fit. 
Toch maar om half één de kleren bij elkaar gezocht een aangetrokken, wat eten en om tien over één naar Stadskanaal gereden waar de Nelli Cooman games aan de gang waren. Even gekeken en respect voor de atleten die op de baan bezig waren. 

Het parcours van de Nelli Cooman Run

Na het inschrijven even warmlopen met Hans en daarna was het even wachten op de start, deze duurde wat langer aangezien niet alle onderdelen waren afgerond. Maar dan toch even na tweeën konden we op de baan om de 10 km te lopen. 

De Nelli Cooman Run is één van de lopen in het Univé loopcircuit en het parcours bestond uit 4 ronden van 2.5 km. Het parcours was voor mij bekent aangezien ik er elke weer er train met de vereniging. 

De eerste 400 meter van de 10 km

Bij de start eerst een rondje op de atletiekbaan en daarna begon het rondje om het sportcomplex van Stadskanaal. 
Al snel kwam ik er achter dat mijn vorm ver te zoeken was, ik kon mijn ritme me niet vinden en het lopen ging niet soepeltjes. Toch genoot ik van de loop zeker bij de passages door de atletiekstadion waar het gezellig druk was en de aanmoedigingen gaven me moraal. 

Gelukkig kon ik in de laatste ronde me redelijk handhaven zeker nadat ik was gepasseerd door een groepje dames onder leiding van Hilbrand en even later zag ik dat Bart bij me kwam toen ben ik iets versneld en de afstand tussen de groep Hilbrand bleef gelijk. Op het einde zag ik de klok op 40 minuten en nog wat staan, ik dacht nog dit kan niet, maar niet te lang nagedacht en nog gesprint naar de finish. Met een eindtijd van 40:57 heb ik voor het eerst in de 40 minuten gelopen waar ik meer dan tevreden over ben aangezien het gevoel tijdens het lopen gewoon niet goed was. Dit kwam hoogst waarschijnlijk door een week niet trainen en drie halve marathons in een maand waarvan de laatste een zware was. 

Symbolische foto hoe ik me voelde na afloop

Volgende weekend wordt een druk weekend met op zaterdag de Grolloop een estafetteloop van Oldenburg naar Groningen over een afstand van een kleine 150 km en op zondag in Veendam de Valkema Parkstadloop een wedstrijd over 10 km. Daarna volgen een paar weken van trainen en voorbereiden voor de mijn volgend doel in Onstwedde op 1 juli. 

De foto's zijn Annemiek van Blijsem, Jacqueline Schnieders en Dorien Smidt

Gebirgstälerlauf een halve marathon in de Alpen

Natur laufend erleben

Natur Laufend erleben dat is de slogan voor de Gebirgstälerlauf, dit is een halve marathon in het Duitse Oberstdorf. We hadden zo wie zo plannen om de voorjaarsvakantie door te brengen in het zuiden van Duitsland dus dit was een mooie mogelijkheid om deze halve marathon te lopen.

Voor de start

Nadat we zaterdag waren aangekomen, de startnummer opgehaald en heerlijk uiteten geweest met ons tweeën was het zondag 12 mei zover. Na een goed ontbijt vertrok ik rond half tien naar Oberstdorf na even te hebben ingelopen door het dorp was ik ongeveer 20 minuten voor tijd bij de start en finish.
Het weer was tot nu toe goed, wel aan de frisse kant met een temperatuur van een graad of 5. De dames starten een kwartier eerder dan de mannen en om twintig over tien starten ca. 100 dames voor hun halve marathon, het zou tot 8 kilometer duren voordat ik de eerste dames tegen kwam.

Oberstdorf Haus waar men de startnummer kon ophalen

Maaltijd avond voor de start, heerlijke asperges met Schinken

Voor de heren was de start een kwartier later en om vijf over half elf starten we met eerst een rondje om de kerk om vervolgens al snel te beginnen met de eerste steile klim van vandaag. Het was inmiddels begonnen met regenen wat het niet gemakkelijkere op maakte zeker mer bril die door een combinatie met kou en regen continu besloeg. De eerste klim had ik onderschat en begon te snel wat me veel krachten kostte, de klim duurde niet zo heel lang maar het duurde wel tot zeven kilometer dat ik weer mijn ritme kon komen en daarnaast ik moest ook nog een keer mijn veters strikken. Het parcours was tot 9 kilometer stijgen, niet te steil maar ook geen vals plat. Mijn doel om tussen de 1:35 en 1:40 te lopen had ik inmiddels uit mijn hoofd geprint. Nu was het zaak om lekker ontspannen te lopen en te genieten van de natuur. Helaas begon het steeds harder te regenen en op een gegeven moment een mix van regen en natte sneeuw. Ik kreeg flash backs van de barre tocht in Onstwedde afgelopen maart tijdens de Rondje Roege Baarg met vergelijkbare weersomstandigheden.

Symbolische foto

Na 9 kilometer was het keer punt na een klein stukje afdalen ging het pad het bos in hier was een behoorlijk steil stukje stijgen over een rotspad en daarna steil naar beneden. Erg lastig als je geen zicht hebt met een beslagen bril en niet verder kan kijken dan hooguit een meter of twee.
Het parcours bestond voor een groot gedeelte uit rots en grind paden wat ik zelf niet had gedacht, ik was ervan uitgegaan dat het grootste gedeelte verhard was...niet dus. Het was meer een trail dan een reguliere halve marathon wat ik wel leuk vind.

Het parcours

Hoogte profiel

Tot 14 kilometer ging het bergaf wat ik in een lekker tempo deed. Na 14 kilometer kwam de laatste klim, de zwaarste van de Gebirgstälerlauf. Na het oversteken van een riviertje ging het vrij geleidelijk omhoog. over een grindpad langs de snel stromende rivier een zijdal in. Al snel ging het steiler naar boven dit koste me minder moeite dan de eerste klim en kon in een tempo van zo rond 5:30 min/km de klim van iets meer dan twee kilometer naar boven komen. Eenmaal boven was een mooi breed pad van eerst grind en later asfalt wat mooi geleidelijk naar beneden ging tot 19 kilometer. Dit was laatste stuk afdaling door het bos naar het dorp dit was erg steil en ik moest echt op de rem lopen. Eenmaal beneden was het nog een kilometer naar de finish en met een extra versnelling in de laatste kilometer passeerde ik moe, verkleumd en voldaan de finish. Tot mijn verbazing zag op klok dat ik een tijd had 1:37:19 mijn derde tijd ooit op een halve marathon. Ik dacht dat ik zo rond de 1:45 en was dan ook meer dan tevreden met de tijd.

Op finish plek was het perfect georganiseerd met fruit, water/sportdrank en iedere deelnemer kreeg een halve liter alcoholvrije bier wat in Duitsland min of meer een gebruik is na een hardloop wedstrijd. Nadat ik mijn chip had ingeleverd kreeg ik nog een mooi functionele shirt, daarna naar de auto gelopen eenmaal in het huisje genoten van een heerlijke warme douche en een kop thee.

Helaas was het weer te slecht om echt te genieten van het landschap maar Oberstdorf maar dit was wel één van de mooiste lopen wat ik tot nu toe heb gelopen, met 400 hoogte meters en een groot gedeelte onverhard maakt het een zwaardere loop dan andere halve marathons. Nu even geen halve marathons meer de komende maand, drie in een maand tijd is wel erg veel.
Ook ga na een week vakantie mijn training oppakken en ik probeer een nieuw doel te stellen en dat is een 10 kilometer laag in de 40 minuten te lopen.

Hamikkerklaploop

Lopen in Nieuwolda

Woensdag 8 mei was het zover, ik ga voor het eerst sinds 2010 een serieuze 10 kilometer lopen. De laatste tijd had ik me vooral geconcentreerd op de halve marathon, op de nieuwsjaarsloop (ik was toen nog niet in vorm) en de Klap tot Klaploop (pacer) na had ik geen enkele 10 kilometer gelopen. 

In gesprek met Henk trainer van groep 1 van de Runners Stadskanaal

Vanuit mijn werk vertrok ik rond zes uur uit Groningen om naar Nieuwolda af te reizen om de vijfde wedstrijd van het Univé loopcircuit te lopen. Bij aankomst kwamen er ook meerdere Runners aangereden, het regende licht en de temperatuur was rond de 20 graden. Samen liepen we naar de inschrijving in het dorpshuis/sporthal. Na het ophalen van de startnummer omkleden en even inlopen, het gevoel was goed en het werd inmiddels droog. 

De start van de Hamrikkerklaploop

De start was even later dan 19:30 en direct in snel maar een lekker tempo vertrok ik. Al snel liepen Cor, Jerry en ik samen met een tempo die de eerste kilometers onder de 4 min/km was. De eerste ronde ging goed al moet zeggen dat ik wel ervoor moest werken, wat ik sinds lange tijd niet had gedaan. 

De Hamrikkerklaploop is niet de makkelijkste loopje, het zijn 3 rondes van iets meer dan 3 km met veel bochten, klinkers, grind en sommige plekken vlas plat omhoog. 

De eerste van de drie rondes

tweede ronde

Samen met Jerry moesten we Cor dan ook laten gaan op 4 kilometer. Ik was verbaasd dat ik zo lang dit tempo kon volhouden. Op een gegeven moment moest ik ook Jerry laten gaan bij de voor mij beruchte zevende kilometer. Deze zevende kilometer is voor mij zo vaak een breekpunt en ook deze keer. Ik was dan ook blij om te zien dat ik nog een kilometer moest en kon nog iets versnellen. 

Met een eindtijd van 41 minuten en 22 seconden had ik mijn oude PR uit 2010 met 25 seconden verbeterd. 

de laatste meters

Ik was zeer tevreden met mijn eindtijd en er zat niet meer in, ik hoop dan ook om dit jaar in de 40 minuten te lopen.

Na nog even wat te hebben nagepraat, gedoucht en de prijsuitreiking te hebben gekeken weer huiswaarts gekeerd.  

Parcours Hamrikkerklaploop

Rondje Tilburg

13 km om 013 in 2013

Zondag 5 mei het is zover Rondje Tilburg op de ringbaan over een afstand van 13 km. Deze unieke loop waar het getal 13 centraal staat want het parcours is 13 km, het kerngetal van Tilburg is 013 en het jaartal is 2013. 

Even bij het begin beginnen, Ron een goede vriend van mij had een voornemen om de 13 km te hardlopen en zo ontstond het idee om samen te lopen. Ron is na paar maanden voorbereiding en regelmatig trainen in vorm om de 13 km te volbrengen. Coert en Petra besloten om ook te komen om Ron aan te moedigen, Petra ging met ons mee om te lopen en Coert kon helaas niet wegens een hardnekkige blessure. Ester de vrouw van Ron had in eerste instantie besloten om de 7,5 km te lopen maar op het laatst zei ze ik ga ook voor de 13 km dus met ons vieren konden we gelijktijdig starten. 

Het weer was perfect met een zonnetje en een temperatuur zo rond de 20 graden. 

Parcours

Na een goede nachtrust, ontbijt en een koffie vertrokken we samen naar de start. Coert en Cristina pasten op Isa de dochter van Ron en Ester. Het was erg druk en we stonden bijna achteraan en het duurde meer dan 3 minuten voordat we over de start waren. 

Ester had besloten om op eigen tempo te vertrekken, Petra en ik gingen Ron hazen om te proberen om zo rond de 6 min/km  te lopen. De eerste kilometers gingen mooi vlak met een tijd zo rond de 6 min/km en we moesten af en toe afremmen om niet te snel te gaan. Ik liet me in de tussen tijd afzakken en kijken hoe het met Ester ging. Met haar ging het goed en naar een praatje ging ik in versnelde tempo naar Ron, wat nogal commentaar van de mensen gaf dat ik zo snel voorbij snelde langs de andere lopers maar het verschil tussen Ron en Ester was niet zo groot. 

Met een lekker tempo gingen het gestaagd verder en halverwege bij de drinkpost bleef ik nogmaals even wachten op Ester om te kijken hoe het met haar ging. Na een kleine drie minuten kwam ze eraan, Ester voelde zich goed en liep lekker door. Na een poosje met haar mee te hebben gelopen ben ik weer naar Petra en Ron gelopen. 

Ron in volle sprint

Ron kreeg op een gegeven moment wat klachten aan zijn heup en de tempo van 6 min/km zat er niet meer in.  Tot 10 km bleven we door lopen en de laatste 3 km waren het zwaarst hier moesten we een paar keer even wandelen maar gelukkig kon Ron weer versnellen. Op de laatste 100 meter zette zowaar Ron een sprint in die hij met gemak van ons won ;) Met ons drieën kwamen we over de finish in een tijd van 1:22:53 een mooie prestatie voor Ron die nog nooit verder dan 10 km had hardgelopen. Ester kwam even later over de finish met een tijd van 1:27:23.

Het is een mooie wedstrijd en wie weet is het geen éénmalige evenement de 13 km van 013. 

Ester in actie

Na afloop nog even nog wat gedronken, liepen we samen naar het huis van Ron waar genoten van een barbecue. Ron en Cristina maakte heerlijke salade en mici (een Roemeense specialiteit) terwijl Coert en Petra steaks hadden meegenomen. Zo werden de verbrande calorieën weer aangevuld. 

Zo rond zes uur vertrokken we weer naar het noorden, na een gezellige weekend met onze vrienden.  

Petra in actie

Met ons drieën naar de finish