zaterdag 27 april 2013

De halve marathon van Enschede

De halve marathon van Enschede


Zondag 21 april het is zover de halve marathon van Enschede was met hoofdletters geschreven in mijn agenda.
Dit is de dag om mijn doel voor dit voorjaar te bereiken een halve marathon te lopen in 1 uur en 35 minuten.Na een zeer traumatische eerste halve marathon van Klazienaveen in 2010 had ik afgezworen om nooit meer dan 15 kilometer te lopen. Die dag in Klazienaveen ben ik als een kip zonder kop vertrokken en het ging goed tot ca. 15 kilometer en toen kwam de man met de hamer langs, elke stap leek ik wel een martelgang en lopen was afzien wat ik tot op dat moment nog nooit had ondervonden tijdens het lopen. Na 1 uur 38 minuten en wat seconden kwam ik over de finish maar ik had bij deze tijd nooit een fijn gevoel gehad. 

Na tweeënhalf jaar liep ik weer eens een halve marathon in Blijham en tot mijn verbazing vond ik het leuk om te doen en als je de race goed indeelt kun je het 'lekker' uitlopen. En zo begon ik meer te trainen met langere duurlopen en de marathon van Enschede was mijn doel. 
Als voorbereiding liep ik vele duurlopen, de Ibbenbürende Klippenlauf en de 14 gehuchtenloop in Sellingen.

Het parcours van de halve marathon van Enschede

Na een goede nachtrust bleek het 's nachts gevroren te hebben dus even twijfel singlet of toch een t-shirt, gelukkig gekozen voor de singlet bleek achteraf. 
Op weg naar Enschede ging de zon steeds uitbundiger schijnen en éénmaal aangekomen was de temperatuur al opgelopen naar 12 graden en het was nog twee uur voor de start. 
De start nummer opgehaald even gekeken naar de marathon, veel respect voor diegene die dit kan. Dit zal voor mij nog heel wat meer trainingsarbeid kosten om zover te komen...maar dat voor later.


Nadat we (met mijn vrouw) naar de start hebben gelopen en kijken waar de plek was voor het startvak van 1:35. Ik ben namelijk van plan om met een pacer te lopen, deze pacer voor 1:35 is te herkennen aan zijn rode ballonnen. Maar toen we bij de startvak waren was er nog geen pacer te zien dus even inlopen. Daarna samen met mijn vrouw even lekker in de zon staan en genieten van de warmte die de lente kan geven. De temperatuur was inmiddels al aardig opgelopen naar ca. 18 graden, lekker loop weer zou ik zeggen en voor sommigen misschien te warm.

Klaar voor de start


Tien minuten voor tijd in de startvak gestapt, nog geen pacer, nog even gepraat met mijn vrouw en even later kwam uiteindelijk de pacer. Het werd behoorlijk druk en de temperatuur bleef oplopen met zoveel mensen op één gepakt. 
Uiteindelijk klonk om twee uur de startschot, het gebruikelijke inhalen en het worden ingehaald in de eerste kilometers en niet lekker in je ritme komen hoort bij grote hardloopevenementen.
Na een twee kilometer begon mijn Garmin horloge te piepen met de melding buffer vol leeg uw files. Nou daar heb je geen tijd voor tijdens het lopen, met als gevolg dat ik niet kon zien hoe ver en wat voor tijd we liepen. Gelukkig dat ik bij de pacer liep anders is het puur op het gevoel, op de route was het slecht aangegeven hoe ver je bent op de halve marathon voor de hele is het goed aangegeven maar de halve dus niet.

Het is warm in de startvak
Nu even terug naar de loop en stoppen met klagen, we liepen met een lus naar het centrum waar het erg gezellig was met veel muziek. Dan richting het noorden door de wijk Roombeek langs de Twentse Welle en dan een fietspad op naar Lonneker.
Overal stonden mensen ons aan te moedigen wat een heerlijk gevoel is, een schril contrast met een week geleden in Sellingen waar je één met de natuur was en amper een mens zag aan de kant van de weg. Beiden hebben hun charme.
In Lonneker was het weer erg druk met zeer veel mensen, met luide muziek werden werden we aangemoedigd en de geur van schraal bier bij de kroegen. Langs de molen wat iets vals plat naar boven ging liepen we weer richting Enschede.
Genieten van elke stap
Het lopen ging heerlijk ontspannen en genoot van elke meter, ook de verzorging was zeer goed met elke tweeënhalve kilometer een verzorgingspost met water, sportdrank en sponsen.
Door een villa wijk, waar toch opvallend weinig mensen stonden in vergelijking met eerder langs het parcours. Hardlopen is misschien hun sport of het was te mooi weer en waren ze aan het golfen.
Even later begon het weer druk te worden langs het parcours, veel mensen en er werden er meer en meer. Na een tijdje bereiken we de 'beruchte' weg naar Glanerbrug, dat zeiden de mede lopers aangezien deze zo lang was en je hierop kapot kan gaan in de laatste kilometers. Ik vond het allemaal wel meevallen, op vijftien kilometer stond een klok opgesteld en zag dat ik ruim 4 minuten sneller was dan mijn PR op de deze afstand met een tijd in de 1 uur 7 minuten en nog wat seconden. Even snel rekenen en we zaten mooi op schema om 1:35 te lopen.
In Glanerbrug was het groot feest weer met veel muziek en veel mensen aan de kant van de weg, de groep met de pacer was inmiddels wel een behoorlijk stuk kleiner geworden. Waren we in het begin nog met ongeveer 30 personen nu waren het ongeveer 10 lopers, ik heb nog nooit zoveel lopers ingehaald als vandaag en het bleef tot aan de finish zo doorgaan. Misschien is dat wel het geheim van dit soort afstanden deel je tijd in en loop volgens een plan. Hard starten kan iedereen maar 21.1 kilometer volhouden is een andere verhaal.



Tussen 18 en 19 kilometer ging ik iets versnellen, voor mijn gevoel niet veel sneller maar we bleven met maar drie personen over. De lange rechte weg van Glanerbrug naar Enschede is een mooie brede baan en we zagen de lopers van de halve marathon die naar Glanerbrug liepen, een mooi gezicht is dat die bonte stoet van hardlopers.
Met ons drieën liepen we gestaagd naar de finish, geen idee hoe ver we nog moesten maar het kon niet meer ver zijn aangezien we steeds dichter bij de binnenstad kwamen. Dan eindelijk dranghekken, het geluid van de speaker en het bordje laatste kilometer. Nog even een tandje erbij en een klein sprintje kwam ik over de finish. In mijn ooghoeken zag ik dat mijn PR van de week ervoor met 3 minuten was verbeterd met een tijd van 1:33:40.
Even uitblazen en dan de beloning...de medaille. Samen met de twee jongens even wachten op de pacer en hem bedanken voor zijn werk, veel waardering voor iemand die zijn tijd ondergeschikt acht en andere lopers helpt aan een mooie tijd.

over de finish

uitblazen
Daarna langzaam naar de uitgang lopen even wat drinken en dan naar mijn vrouw die op mij stond te wachten. De natte bezwete singlet uit een droge fleece aan om afkoelen te voorkomen. Samen liepen we naar de marktplein om daar nog wat te drinken op deze geslaagde dag in Enschede.
Als je in Enschede bent hoort er maar één biertje erbij en dat is Grolsch. Deze Grolsch smaakte dan ook heerlijk na gedane inspanning. Na wat te hebben gegeten zijn we weer richting huis gereden.

dubbele beloning
Gelukkig is halve marathon geen martelgang maar een mooie afstand waar de 10 km en de marathon samenkomen. Een afstand die voor iedereen te doen is mits je ervoor gaat trainen en rustig opbouwt.

overzicht



zondag 14 april 2013

14-Gehuchtenloop

14-Gehuchtenloop


Vandaag stond er een halve marathon op het programma in het Univé loopcircuit namelijk de 14 gehuchtenloop met de start in Sellingen. De route gaat door het mooie Westerwolde rondom Sellingen en net zoals de naam zegt het gaat door 14 gehuchten. 
Om kwart over tien haalde ik Bertus en Peter op en samen reden we naar de voetbalvelden van Sellingen waar de start was. Na even te hebben ingelopen tien minuten van te voren langzaam naar de start gewandeld, even praten met wat clubgenoten en om elf uur klonk het startschot. 

De laatste 2 km

Het weer was niet wat men had voorspeld, de voorspelling was zon met een temperatuur van 20 graden. Dat was het niet, het was bewolkt, een beetje miezer regen bij de start, stevige wind uit het zuiden en de temperatuur was tussen de 12 en de 15 graden. Op zich ideaal weer om te lopen en dat was het. Samen met Jan Speelman vertrokken we met een snelheid van rond de 4:40 min/km, al snel werden er groepjes gevormd ieder op zijn eigen tempo. Zo gingen we samen richting de Beetse, na een kilometertje of drie gingen we het open veld in met wat wind tegen kwamen we pas lekker opgang. De kilometers volgen voorbij en steeds meer mensen haalden we in, niet dat de bedoeling was. 
Ik had voorgenomen om het rustig aan te doen en niet voor een PR te gaan omdat ik volgende week de halve marathon in Enschede ga lopen. 
En het ging ook voor mijn gevoel rustig en ontspannend, ik kon genieten van het mooie landschap van Westerwolde die langzaam maar zeker de grauwe kleed van de winter van zich afwerpt. De kleuren van de lente worden zichtbaar met hier en daar groen al in de struiken. 

Na een kilometer of veertien ben ik gaan versnellen niet veel zo veel even iets onder de 4:35 min/km, helaas moest Jan me laten gaan. Al snel liep ik alleen en liep van groepje naar groepje wat voor me liep, altijd een extra motivatie om een richtpunt te hebben. Als extraatje een rondje van 600 meter om de Barkhoorn (zwembad van Sellingen) en daarna over de finish waar Harm Noor iedereen aanmoedigde. 
Terwijl het niet mijn bedoeling was om een PR te lopen heb ik vandaag wel één gelopen met een tijd van 1:36:46 biedt dit perspectief voor volgende week tijdens de halve marathon van Enschede waar ik er echt wil voorgaan om een tijd te lopen van 1:35:00. 

Parcours van de 14 gehuchtenloop


Na de finish even wat drinken en wat eten. Daarna mede Runners aanmoedigen en wat na kletsen was het tijd om samen met Bertus en Peter weer richting Ter Apel te rijden. 





vrijdag 12 april 2013

Het geluid van zuigende modder

Het geluid van zuigende modder en zingende vogels


Terwijl het voorjaarsweer amper is begonnen hadden we gisteren al de eerste zomerse buien met veel regen en onweer. Nadat de laatste bui was over getrokken kwam de zon weer te voor schijn, terwijl ik nog lui op de bank lag, zei een stemmetje diep in mij 'kom op Jos de schoenen aan en een rondje hardlopen'. Na wat moeite kwam ik uiteindelijk van de bank af, de loop kleren en schoenen aan. 

Het was heerlijk buiten, de geur van de lente is nu echt aanwezig, zeker na een verfrissend buitje. Lekker het bos in voor een klein rondje aangezien ik komende zondag een halve marathon ga lopen even rustig aan. Over lanen en smalle bospaden vervolgde ik mijn weg. 



Niets is mooier dan de geluiden van zuigende modder onder je schoenen terwijl vogels hun concert zingen in de koele avondlucht. De kilometers tikten voorbij en met bijna geen asfalt of beton onder mijn voeten kwam ik na iets meer dan 50 minuten en 11 kilometer verder voldaan thuis.

zondag 7 april 2013

De duurloop


Als je gaat hardlopen behoort de duurloop tot een vast onderdeel van je training. Sommigen haten het en voor de andere is het puur genieten. Ik behoor tot de laatst categorie, voor mij is een duurloop pure ontspanning en genieten. 

Voordat ik ging hardlopen wandelde ik behoorlijk veel, zowel hier in de omgeving als in de Alpen. Misschien is dat het wel wat voor mij duurlopen genieten is. Je komt in een soort rustige cadans en de kilometers vliegen voorbij. Het is bijna een soort meditatieve ervaring al hoewel ik niet zo spiritueel ben.

De omgeving waar ik woon behoort tot één van de meest rustigste van Nederland, je kunt dan ook uren lopen over paden, lanen en bossen zonder dat je al te veel mensen tegenkomt.  Daarnaast is Westerwolde, de streek waar ik woon, een uniek stukje Groningen. Groningen dan denkt men aan uitgestrekte landschappen waar je kilometers ver kan kijken, maar Westerwolde is een gevarieerde landschap met landerijen, bossen, essen, heidevelden, kleine verhogingen in het landschap en de meanderende Ruiten Aa.

Duurloop rondje van 21 km door de bossen van Ter Apel
Mijn duurloop gaat dan meestal dan ook door de bossen over paden van verschillende ondergrond variërend uit verhard zand, rul zand, modder, gras, fietspad en macadam. Zeker de afwisseling maakt het zo leuk om door de natuur te lopen.

Een voor mij nieuwe ontwikkeling in het hardlopen is trail running, mijn associatie is dat in de bergen hardlopen maar misschien is de manier waarop ik mijn duurloop doe ook een vorm van trail running op het vlakke. Ik ben dan ook van plan om mijn duurloopjes langzamere hand uit te breiden naar 30 kilometer, nu zit ik rond de 20 kilometer en merk dat mijn conditie beter is geworden sinds. De stap om dan over te stappen om een keer een marathon te lopen is dan kleiner neem ik aan. Dit ben ik van plan volgend jaar en volgens mij kun je alleen met plezier een marathon lopen als je van de duurloop houdt anders moet je er gewoon niet aan beginnen.

De komende twee weken zit een lange duurloop er niet in aangezien ik twee halve marathons loop, volgende week in Sellingen (min of meer een training) en de week erop in Enschede waar ik een poging doe om mijn PR probeer te verbeteren.



maandag 1 april 2013

Hazen met Pasen


Vandaag is het zover, ik mag als haas lopen tijdens de klap tot klaploop voor een eindtijd van 45 minuten. Gelukkig hoef ik niet alleen die 'zware verantwoordelijkheid' te dragen, samen met Heiko Nijlaan gaan we ervoor om zoveel mogelijk mensen om een mooie eindtijd te bezorgen in de buurt van de 45 minuten.

Rond twaalf uur vertrok ik vanuit huis naar Stadskanaal, het weer was perfect om te lopen met heerlijke
Even Sport 2000 De Jonge sponsoren
zonnetje, temperatuur van 6 a 7 graden en een lichte bries uit het noordoosten...je zou het bijna lente noemen, maar op sommige plekken lag het ijs nog op de kanalen. 
Na even te hebben gesproken met een aantal jongens van de club daarna de pendelbus genomen naar Musselkanaal waar de start was. 

Het parcours
De klap tot klaploop wat eigenlijk van brug naar brug loop betekend is van oorsprong een loop van de IJzerenklap in Musselkanaal naar de Geleklap in Stadskanaal maar een aantal jaren geleden heeft men besloten om finish in het centrum van Stadskanaal te laten plaatsvinden. Je loopt dus in principe 10 kilometer langs het Stadskanaal. De tijden die tijdens deze loop worden gelopen behoren tot de snelste van de wereld op de weg, als de wind mee zit heb je 9,5 km wind mee in de rug. 

Eenmaal aangekomen in Musselkanaal bij Nissan Geerts waar we nog iets konden drinken en voor de hazen onze shirts konden ophalen. 
Daarna inlopen met Heiko, het voelde als voorjaar en dat was lang geleden. Hierna moesten we nog op foto als hazen, want dat hoort er ook blijkbaar bij. 

Hazen met tijden
Op naar de start, er was aangegeven waar de hazen plaats moesten nemen met een bepaalde tijd. Dit bleek niet geheel te kloppen aangezien wij van de 45 minuten toch behoorlijk achteraan starten. Om twee uur klonk het startschot en we vertrokken al zigzaggend door de lopers heen. Maar naar een kilometer had iedereen zijn posities ingenomen en konden we in een lekker gestaag tempo van iets minder dan 04:30 min/km lopen.
Lekker compact bij elkaar
De groep die ons volgde bestond uit ongeveer 20 personen, die meesten konden ons goed volgen.
Langs het parcours was het publiek met grote getale uitgelopen om naar de hardlopers te kijken en/of hun familieleden aan te moedigen. Van de noordoosten wind had je totaal geen last en de temperatuur was perfect. Tijdens het lopen pikten we nog een aantal bekenden op die bij ons aansloten in de 45 minuten groep. 
Het lopen als haas is niet alleen een strakke tijdsschema lopen maar ook mensen moreel te ondersteunen. Dit deden wij, Heiko, Henk Waebers (niet een officiële haas maar deed zijn werk als trainer perfect) en ik om en om door goed om ons heen te kijken en aan te moedigen. Je kon merken dat een aantal bij acht kilometer het zwaar kregen en dan is het voor al een zaak om iedereen zo dicht mogelijk bij elkaar te krijgen. 

Nog een kilomer...kom op jongens!
De laatste kilometer is voor velen een bevrijding en daar hadden de meesten dan ook geen problemen mee, na de laatste bocht ging iedereen in de groep dan ook in volle sprint naar de finish met de nodige aanmoedigingen van het publiek leek wel of iedereen van de groep vloog. Met een bruto eind tijd van 45 minuten en netto voor ons als hazen 44:35 waren we dik tevreden.

Nog 500 meter te gaan

De laatste meters

Na de finish de medaille in ontvangst genomen, een banaan en een drankje. Verrassend dat het mij weinig moeite koste om te hazen aangezien ik dit jaar nog niet officieel onder de 45 minuten had gelopen op de 10 kilometer en dat bied perspectief voor de toekomst. Maar hardlopen is vooral doseren en dat maakt het vaak zo blessure gevoelig, want als het zo lekker gaat dan ben je snel geneigd om te veel hooi op de vork te nemen.
Het leuke is om na de finish complimenten te krijgen van de mensen die je hebt 'geholpen' en wie weet ga ik nog een keer hazen...want genieten staat voorop!
Naar mijn kleding te hebben opgehaald in de auto gestapt en naar huis gereden, daarna nog even met Cristina gelopen.

De laatste meters in actie